بررسی عوامل مؤثر بر شکل گیری نگرش جوانان (۱۸ تا ۲۹ سال) به مواد اعتیادآور

اعتیاد به موادمخدر، هم به عنوان مسأله­ای جامعه­ای و هم از جنبه­ای به  عنوان آسیب جامعه­ای ناشی از رفتار انحرافی، شیوعی بی­سابقه داشته و پدیده ای ا­ست چند وجهی­ که در علل گرایش افراد به آن، عوامل متعددی تأثیر می گذارند. یکی از دلایل اصلی در گرایش افراد به موادمخدر ضعف در نگرش هاست و این پژوهش به منظور شناسایی عوامل شکل­دهنده نگرش جوانان (18 تا 29 سال) به مواد اعتیادآور و پیشگیری از گرایش آنان به مصرف مواد، صورت گرفته است. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق نیز اسنادی و پیمایشی است و در این راستا با در نظر گرفتن چارچوبی تلفیقی از نظریات زایونک، بندورا، جسر، کرچ و کرچفیلد و بالاکی، اوتینگ و بوویس، فیش­باین و آجزین، 7 فرضیه جهت شناسایی عوامل شکل دهنده نگرش در جامعه مورد مطالعه در نظر گرفته شد. سپس 400 جوان 18 تا 29 ساله­ ساکن در تهران، بصورت نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای و براساس تقسیم بندی تهران به پنج منطقه، با استفاده از پرسشنامه­ای که به همین منظور تنظیم شده بود، مورد آزمون قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از آزمونهای پیرسون و تحلیل رگرسیون و آزمون­های ناپارامتریک کروسکال­ والیس تحلیل شدند. در تبیین فرضیه های پژوهش و براساس نتایج، بدست آمد که توانمندی خانواده، نوع برخورد اعضای خانواده با مواد، نوع برخورد دوستان با مواد، مصرف مواد توسط اعضای خانواده و مصرف مواد توسط دوستان، عوامل شکل دهنده به نوع نگرش جوانان به مواد بوده و وابستگی فرد به دوستان در شکل­دهی به نوع نگرش جوانان به مواد تأثیری ندارد. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون مشخص شد که گروه دوستان بیشتر از گروه خانواده در شکل دهی به نوع نگرش جوانان به مواد اعتیادآور تأثیر دارند. در نهایت، نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که ضعف نهاد خانواده در مقایسه با گروه دوستان در شکل­دهی به نگرش جوانان مؤثر است، این موضوع تأکید بر برنامه­های پیشگیری را در راستای ارتقاء توانمندی­های این نهاد و بهبود روابط و ارتباط متقابل دو گروه خانواده و دوستان، الزامی می­سازد.